Het bijzondere eiland Lombok

Hoewel we wel een aantal video's hebben geüpload, is ons laatste verhaal alweer even geleden! 6 dagen om precies te zijn... Oeps! We hebben het enorm naar ons zin op Lombok. Het is weer enorm anders dan alles wat we op Java hebben gezien. Waar Java druk, bebouwd en chaotisch is, is Lombok rustig, groen en ongerept.

Nadat we op 8 mei waren aangekomen op Lombok International Airport, zijn we door een taxi naar ons resort in het zuiden van Lombok gebracht. We hebben er bewust voor gekozen om hier een luxere accommodatie te boeken, zodat we ons eventueel een hele dag bij de accommodatie konden vermaken. We verbleven 4 nachten bij Origin Lombok, een resort dat verstopt ligt tussen de bomen en hutjes van de locals. We moesten over een enorm hobbelig weggetje om er te komen. Eenmaal aangekomen waren we blij met onze keuze: Origin is een super relaxed resort met twee mooie zwembaden, overal tjilpende vogeltjes en super vriendelijk personeel. 

De eerste dag zijn we bij het resort gebleven omdat we allebei niet topfit waren. Ik ben zelf al een week snipverkouden en nog dover dan normaal (bah!), maar daar zouden we ons niet door hebben laten weerhouden als Ramon geen last van zijn buik had en in de buurt van de wc wilde blijven. Waarschijnlijk had hij iets verkeerds gegeten. Gelukkig was het mooi weer en hebben we ons een dag vermaakt in de lounge en bij het zwembad, de menukaart uitgeprobeerd en wat spelletjes gespeeld. 

De dag daarna voelde Ramon zich gelukkig weer een heel stuk beter. We hebben voor een scooter gehuurd en zijn langs de kust gecrosst om de mooiste stranden te verkennen. Hier staat Zuid-Lombok om bekend. Het is dan ook een super populaire regio onder de surfers. Eerst hebben we even onze vieze was gedropt bij een tentje in Kuta, het grootste "stadje" in het zuiden van het eiland. "Stadje" betekent hier niets meer dan 2 straten met stenen gebouwen. Dit in tegenstelling tot de rest van Lombok, waar je alleen een soort tentjes tegenkomt langs de weg. Het was wel even spannend om op die scooter rond te rijden, ik had zelf nog nooit eerder op een scooter gezeten. Dat in combinatie met de fikse heuvels. Hier doen ze niet aan hellinkjes van 5%, het is óf vlak óf een helling van tenminste 100% (of zo voelt het in ieder geval ;-)). Even slikken toen we voor het eerst een binnenbocht naar boven moesten nemen. Gelukkig is het verkeer hier vele malen rustiger dan op Java en hadden we voldoende ruimte om de scooter uit te proberen. De scooters die er rijden crossen wel met tenminste 40 km/uur de berg op. Auto's rijden er bijna niet. 

Het eerste strand waar we naartoe gingen is Selong Belanak, het verste van het hotel van de stranden die we wilden zien. Dit mooie en brede strand staat bekend als de perfecte plek om te leren surfen, vanwege de rustige golven. Hier waren dan ook de nodige eettentjes en surfscholen te vinden. De locals wilden ons graag een surfles aansmeren, maar toen we aangaven dat we alleen even wilden zitten en kijken lieten ze ons vrij snel met rust. We hebben wel even twee ligbedjes met parasol gehuurd, want in we wilden graag even in de schaduw zitten en rustig om ons heen kijken. Na hier een uurtje te hebben gezeten, zijn we weer op de scooter gesprongen en doorgereden naar Mawun beach. Dit tweede strand was een stuk rustiger dan Selong Belanak en was duidelijk niet geschikt om te surfen. Ik stond even in de branding om een foto te maken en toen kreeg ik onverwacht een hoge, zanderige golf over me heen.... Volgende keer zal ik iets beter moeten opletten als het strand zo stijl afloopt naar de zee. :P

We sloten de dag af bij Tanjung Aan beach, relatief in de buurt van ons hotel. Hier waren een hoop locals te vinden, en dit schijnt een prachtige plek te zijn om van de zonsondergang te genieten. Dat hebben wij niet gedaan, omdat we het niet zo zagen zitten om in het donker terug te rijden. We zijn wel even omhoog geklommen naar het uitzichtpunt midden in de baai, en dat was zeker de moeite waard! Hierna zijn we teruggegaan naar het hotel, waar we lekker hebben gegeten en daarna ons bedje in zijn gekropen. 

Op 11 mei zijn we met de scooter een heel eind naar het noorden gereden om twee mooie watervallen te bezoeken: Benang Stokel en Benang Kelambu. Het was een hele rit, we hebben er ongeveer 1,5 uur over gedaan. Hoewel de scooter de makkelijkste (en verreweg de goedkoopste) manier is om je over het eiland te verplaatsen, hadden we na aankomst wel besloten dat we niet nog een keer zo'n eind met de scooter gaan rijden. Met een gids liepen we naar de twee watervallen toe, ongeveer een halfuur enkele reis, maar wel flink op en neer. Daar kregen we het wel behoorlijk warm van. We werden beloond met een prachtig uitzicht. Bij Benang Stokel konden we zelfs nog achter de waterval zelf komen, dat was gaaf! 

Na de watervallen zijn we nog een stuk verder gecrosst naar Tetebatu, een dorp dat midden tussen de rijstvelden ligt. Hoewel de tocht hiernaartoe erg mooi was en we enorm hebben genoten van de omgeving, viel het dorp zelf wat tegen en zijn we vrij snel weer omgekeerd richting het resort. Onderweg hebben we een tropische regenbui ervaren, dat hoort er toch bij als je Indonesië volledig wilt ervaren. :) Het is hier de normaalste zaak van de wereld dat het soms uit het niets ineens KEIHARD begint te regenen. Onze poncho's kwamen goed van pas! Een aantal gekken op scooters rijden gewoon door, maar wij zagen niet veel door de geleende helmen (de doorzichtige kappen waren wat bekrast) en voegden ons al bij een groepje mensen die stonden te schuilen bij een supermarkt. Na een halfuur werd de regen zodanig minder dat we verder zijn gereden, we moesten nog een uur en wilden wel voor het donker terug zijn. Gelukkig is dat perfect gelukt!

12 mei was onze volgende reisdag, we hebben via het hotel een taxi geregeld voor de hele dag die ons naar het noorden zou brengen, met een aantal stops. De eerste hiervan was het traditionele Sasak-dorp Sade, thuis voor de locale inheemse bevolking. Het dorpsleven centreert vooral rondom landbouw en het weven van stoffen. Binnen Sade is het gebruikelijk dat men met zijn of haar neef/nicht trouwt, het dorp bestaat al voor zo'n 15 generaties. De huizen zijn allemaal handgemaakt (en wonderbaarlijk stevig). We kregen een rondleiding en hebben besloten de locale bevolking een beetje te sponsoren door 2 handgemaakte sarongs te kopen. Het weven van één sarong kost ongeveer een week! Als je omrekent wat voor uurtarief ze dan betaald krijgen, word je toch een beetje stil. Lombok is ook duidelijk een stuk minder welvarend dan Java en Bali.

Hierna zijn we weer in de taxi gesprongen en doorgereden naar onze volgende stop: Bukit Selong, een mooi uitzichtpunt over de rijstvelden in de bergen rondom Mount Rinjani. Onze chauffeur was echter gewend om in het zuiden te rijden (rondom Kuta) en had deze route nog nooit eerder gereden. Hij heeft het niet in woorden gezegd, maar het was erg duidelijk dat hij het niet zo'n succes vond... Ik vermoed dat hij deze route de rest van zijn carrière strikt zal vermijden. Het waren allemaal kronkelende, stijle weggetjes door het bos. Veel andere auto's zijn we niet tegengekomen, wel veel scooters. Eenmaal aangekomen bij het uitzichtpunt moesten we nog een stuk omhoog klimmen, waarna we de conclusie trokken dat de omslachtige route het helemaal waard was. De foto's spreken voor zich!

Hierna zijn we doorgereden naar ons hotel: Rinjani Lodge in Senaru. Hier kwamen we rond 3 uur 's middags aan. Het was een prachtig hotel, met een infinity pool, goed eten en geweldig uitzicht over rijstvelden en Mount Rinjani. Het was wel duidelijk dat het toerisme op Lombok nog niet op gang is gekomen, wij waren deze eerste nacht de enige gasten in het hotel (met in totaal 13 kamers). Toch wel wat treurig om mee te maken. Gelukkig kwamen er wel wat mensen naar ons hotel voor het goede eten en de zijn er op 13 mei ook wat andere touristen ingecheckt. Eén ding is duidelijk: het noorden van Lombok is duidelijk minder toeristisch dan het zuiden.

Op 13 mei hebben we een rustige start gehad. Het was niet zulk mooi weer (regen!), dus na het ontbijt zijn we lekker weer even gaan liggen. Toch wilden we graag de twee watervallen in de buurt bezoeken (daarvoor hadden we deze locatie uitgezocht), dus toen het wat droger werd zijn we rond half 3 het hotel uitgewandeld. De toegang voor Tiu Kelep en Sendang Gile was maar 2 minuten lopen vanaf het hotel, ideaal! Met een gids trotseerden we een rotsig pad, de regen en zijn we meerdere keren door de rivier gewaad. Onze waterschoenen kwamen goed van pas! De locals lopen dit gewoon op blote voeten alsof het niets is, daar moesten wij niet aan denken. We waren tot op het bot doorweekt (hoewel uiteraard niet koud), maar het einddoel was het waard: Tiu Kelep is een spectaculaire waterval, de hoogste van heel Lombok. Het is niet te geloven wat een natuurgeweld dit is en hoeveel water hier naar beneden komt, totdat je het zelf ziet.

Ook Sendang Gile is prachtig, alhoewel deze waterval toch een stuk minder spectaculair is dan Tiu Kelep. Na de beide watervallen te hebben bewonderd, zijn we gauw teruggelopen naar het hotel om een korte duik te nemen in het zwembad en om daarna lekker te douchen/in bad te gaan. 

Vandaag is het alweer 14 mei en zijn we officieel over de helft van onze vakantie. De wekker ging vanochtend om 6 uur, omdat we de boot naar Gili Air op tijd wilden hebben (deze vertrekken pas als er genoeg mensen zijn, en de meeste mensen willen 's ochtends naar de eilanden). Een taxi pikte ons om 8 uur op, en bracht ons naar de haven van Bangsal. Hier hebben we een ticket gekocht voor de "public boat", waarna we ongeveer 45 minuten hebben gewacht voor deze vertrok. Ondertussen werden we aan alle kanten lastiggevallen door mannetjes die ons een fast boat wilden aansmeren, daar waren we al snel klaar mee. Ik had me goed ingelezen, en met de public boat ben je net zo snel op het eiland en een stuk goedkoper uit - wij trappen niet in hun verkooppraatje en gaan natuurlijk geen 600.000 IDR pp betalen als het ook voor 20.000 IDR pp kan! Ook toen we de boot op gingen werden onze koffers praktisch uit onze handen getrokken en eisten ze daarvoor weer geld.  

Ondanks de vermoeiende locals was het een fijn boottripje van zo'n 20 minuten van Bangsal naar Gili Air, waar we nu lekker in onze hotelkamer zitten. De vibe hier is super relaxed, de menukaart ziet er veelbelovend uit en de koffie is al goedgekeurd! We kregen zelfs een heerlijke smoothie bij aankomst. Het is nu bijna 14:00 uur, vanmiddag gaan we nog rond het eiland wandelen en kijken of we een snorkeltour kunnen boeken voor morgen. Daar staan de Gili eilanden om bekend. We blijven hier 2 nachten, daarna gaan we door naar Lovina, een dorp in het noorden van Bali.