Een hele andere wereld

Na met veel fruit (de ananas is heerlijk!) en een lekkere omelet te hebben ontbeten op het Patra resort in Kuta (Bali), zijn we vertrokken naar het vliegveld. Te voet, want het was niet ver en een Nederlands stel dat we eerder al waren tegengekomen gaf aan dat het goed te lopen was. Alleen stuurde google ons door een hek heen.... Dat ging natuurlijk niet. Een vriendelijke taxichauffeur schoot ons te hulp en bracht ons naar het vliegveld. 

Daar ging alles sneller dan gedacht - we stonden zo'n 20-30 minuten in de rij bij de check in (ruuuim van tevoren want je weet maar nooit). Toen dat eenmaal geregeld was waren we met 15 minuten door de security, met 1,5L water en al. Hier doen ze niet zo moeilijk over de vloeistoffen. Qua tijd scheelt het ook dat de "international" en de "domestic" vluchten vanuit twee losse gebouwen geregeld worden.  We hebben het hele vliegveld verkend, een (ijs)koffietje gedronken (want jeetje wat is het warm hier) en spelletjes gespeeld, en toen was het tijd om te boarden.

Na een korte vlucht (zo'n 1,5 uur) landden we iets voor 3 uur lokale tijd (+5 ten opzichte van NL) op Kulon Progo, het vliegveld ten zuiden van Yogyakarta, Java. We wilden eigenlijk met de directe trein naar de stad reizen, maar die vertrok pas om 19:10. Je kunt je voorstellen dat we niet zo'n zin hadden om daarop te wachten. We zijn teruggelopen naar de aankomsthal, waar we direct in een SatelQu busje konden springen. We waren toevallig de laatste 2 mensen die ze nodig hadden om het busje te vullen. Wel een wat duurdere optie (75.000 IDR ipv 20.000 IDR pp, wat overeenkomt met ongeveer €5 en €1,30), maar wat ons betreft zeker het geld waard. We werden wel direct gewaarschuwd dat het druk is op de weg vanwege het Suikerfeest, heel Indonesië ging schijnbaar op pad. Dat hebben we wel gemerkt, het was echt een gekkenhuis op de weg. Gelukkig had de chauffeur het "assertief rijgedrag" goed onder de knie en werden we rond 17:30 bij het station gedropt. Het laatste stukje naar het hotel hebben we gelopen, en daar kwamen we heel Indonesië weer tegen. Het lijkt wel alsof niemand thuis is gebleven vanavond. 

Inmiddels hadden we best wel trek, dus we besloten snel onze koffers te droppen en weer op pad te gaan op zoek naar een "warung" - een lokaal, family-owned restaurant. We keken onze ogen uit, want je kon over de hoofden lopen en we waren zo ongeveer de enige Europeanen die er rondliepen. We hebben zo'n 20 minuten richting het zuiden gewandeld over de Jalan Malioboro, de bekendste winkelstraat van Yogya. Toen werden we uit het niets aangesproken door een heel vrolijk Indonesisch mannetje genaamd Cholik. Hij sprak zelfs Nederlands! 

Omdat we helemaal in de vakantiestemming zijn gekomen, lieten we ons leiden door Cholik. Onder het mom "go with the flow". Hij gaf aan dat hij de beste plek wist om een lekkere maaltijd te scoren. Maar eerst moesten we even mee naar de "kunstacademie", een klein winkeltje vol handgemaakt Batik. Dit zijn kleurrijke stoffen met prachtige patronen, die worden gemaakt door warme was met een soort pen aan te brengen en de stof vervolgens onder te dompelen in een verfbad. Het maken van Batik is enorm arbeidsintensief, omdat de was met de hand wordt aangebracht en er per kleur een losse stap vereist is. Voor de grotere stoffen is men tot wel 2 maanden bezig. We werden rondgeleid door de kunstenaar en hij vertelde in geuren en kleuren hoe alles werkt. Na lang twijfelen (want het is toch wel aan de prijs) hebben we twee kunstwerken gekocht. 

Vervolgens zijn we nog een hapje gaan eten bij het door Cholik aangewezen restaurant (want het was al half 9). Dit was een stuk goedkoper dan gisteren bij het resort: voor 58.000 IDR (ca. €3,90, inclusief fooi) hadden we 2 borden Nasi Ayam Geprek en 2 flesjes water. Het was heerlijk. Na het eten zijn we snel teruggewandeld naar het hotel. Hoewel we niet al te veel last (meer) hebben van de jetlag, zijn we toch wel moe. Selamat malam - Welterusten!